Kun je planten lui maken?

Als ik mijn stijl van tuinieren zou moeten omschrijven, zou ik die ‘observerend’ noemen. Wat natuurlijk een ander woord is voor lui, want dat ben ik. Ik hou van mijn tuin maar gras maaien en onkruid wieden vind ik stomvervelend. Wat ik wel doe? Rondhangen en kijken naar de constante strijd tussen de soorten. Want hoe lieflijk uw tuin er ook uitziet, er is oorlog gaande. De klimop wurgt de hortensia, de geranium verstikt de viooltjes. Als ze elkaar proberen te verdringen, kijk ik rustig toe hoe ze het met elkaar uitvechten. Ik probeer onpartijdig te zijn omdat ik – heel darwinistisch – liever de sterkste planten overhoud, maar ondertussen spreek ik de verliezende partij wel bemoedigend toe. Alleen bij echt bewezen woekeraars grijp ik in.

Lui tuinieren betekent ook weinig water geven. Eetbare planten en kruiden vertroetel ik uit opportunisme. Ik wil tenslotte straks wel wat kunnen oogsten. Maar voor sierplanten ben ik hard. Het is zomer, het is droog, deal with it! Als ik een regenton zou hebben, zou ik best bereid zijn om water te geven. Maar om de tuin te besproeien met gezuiverd drinkwater, daar heb ik moeite mee. Er is trouwens nog een argument om zuinig te zijn met water geven. Ze zeggen dat je daar planten lui mee maakt. Zou het echt mogelijk zijn om planten lui te maken? Misschien wel net zo lui als ik zelf ben?

‘Planten die regelmatig water krijgen gaan inderdaad minder diep wortelen dan planten die gewend zijn aan droogte. Fysiologisch gezien noemen we dat niet lui, maar aangepast’, vertelt Leo Marcelis, hoogleraar gewasfysiologie aan de Wageningen Universiteit. ‘Daardoor zijn gewassen die minder water hebben gekregen weerbaarder tegen slechte omstandigheden.’ Is het dus onverstandig om planten vaak water te geven? Marcelis: ‘Dat niet, maar als je eenmaal begint met verwennen, moet je ze blijven verwennen.’

Dus door zelf lui te zijn, krijg je hardwerkende planten. En de ijverige tuinier maakt planten lui. Goed, ik blijf voorlopig dus nog even observerend tuinieren.